Een paar maanden geleden werd ik uitgenodigd voor een gesprek over een mogelijke opdracht voor teamontwikkeling. De HR-manager die me benaderde kende ik vaag, en zij organiseerde een kennismakingsgesprek met de teamleider om gedrieën te spreken over wat er nodig was. De teamleider was een ervaren, energieke vrouw die haarfijn in kaart bracht wat er speelde in haar team en wat haar doel was. Ik vond haar leuk en kundig en mijn handen jeukten om met deze club aan de slag te gaan! Ik zag verschillende mogelijkheden en samen hardop denkend ontstond al een heel globaal plan van aanpak. Ik voelde een lekkere klik met beide gesprekspartners en ging de deur uit met het verzoek om alvast na te denken over een aanpak-op-hoofdlijnen, en een eerste indicatie van de kosten. Superleuk. Dacht ik.

Dacht ik, ja. Want na twee dagen belde de HR-manager die me heel eerlijk, en kort en bondig, teruggaf dat ik de opdracht niet kreeg omdat de teamleider onvoldoende “de klik” met mij had gehad. Die had ik niet zien aankomen en auw, die deed eventjes zeer. Pijnlijk. Maar: eventjes maar. En daaraan merkte ik mijn eigen persoonlijke ontwikkeling van de afgelopen jaren.

“Nee” is namelijk ook een antwoord. En voor een intensief samenwerkingstraject dat teamontwikkeling natuurlijk is, moet je goed & soepel samen door een deur kunnen. Dat kan niet iedereen met iedereen. En in dat geval ga je het doel niet bereiken en zijn alle interventies zonde van de tijd, investering en energie. Vroeger had ik van mezelf geëist dat ik me zou aanpassen aan (de stijl of voorkeur van) de opdrachtgever. Inmiddels weet ik dat “kleur bekennen”, en dus je eigen stijl, persoonlijkheid en aanpak aanhouden, veel beter werkt. En ja, dat betekent dat je wel bij de één, en minder bij de ander past. So be it.

In het telefoongesprek met de HR-manager schoot me opeens een bevriende collega te binnen, voor wie dit misschien wel een passende klus zou kunnen zijn. Een collega voor wiens kwaliteit van werk ik insta, maar die een volslagen ander type is dan ik. Een andere persoonlijkheid, werkend vanuit totaal andere overtuigingen en principes dan ik. Zo verschillend, dat zij misschien juist wél heel goed bij deze teamleider en haar team zou passen. Ik noemde haar naam en website, app’te haar daarna dat ze mogelijk gebeld zou gaan worden. Zodat ze de herkomst van dat telefoontje zou snappen. En misschien alvast kon nadenken over of ze tijd en zin had voor deze opdracht. En een volgende keer is het weer andersom….

Zo werkt het ook met werk: Vat afwijzingen niet persoonlijk op, maar realiseer je dat jij niet bij alles & iedereen past. En dat je daar maar beter vooraf, dan halverwege een opdracht achter kunt komen. Of, erger nog: In je proeftijd. Nadat je je baan hebt opgezegd. Ga staan voor wie je bent, wat je vindt, en wat je kunt. Ontwikkel je eigen stijl en persoonlijkheid. Zo krijg je de uiteindelijk die opdrachten, klussen of banen die het beste bij je passen, en het meeste plezier en voldoening opleveren.
Heel veel succes!