Tegenover me aan mijn spreektafel zat mijn cliënt, een goed opgeleide man, midden veertig, een full-time baan als maatschappelijk werker bij een grote zorginstelling. Contactueel sterk, en goed in staat om op zichzelf te reflecteren. 👨‍💼 Het was ons vierde gesprek. Onlangs is hij gestart met een coachtraject bij mij, omdat hij niet veel plezier meer in zijn leven en in zijn werk voelde en beducht was voor uitval. Een dreigende burn-out, die hij graag wilde voorkomen.

“Ik ben af en toe nog wel wat moe, maar het gaat eigenlijk heel erg goed!”, antwoordde hij op mijn vraag hoe het met hem ging. 😅 In onze eerste gesprekken hebben we het vooral gehad over hoe hij zijn werk-toekomst het liefste zou zien. Bewust koos ik ervoor hem niet te veel te laten terugkijken maar zich te richten op de toekomst, en ik nodigde hem uit om ongeremd te dromen over wat hij het allerliefst zou willen, als álles mogelijk zou zijn

Allereerst zou hij graag wat minder hard willen werken. Als eindverantwoordelijke voor een groepsprogramma maakt hij altijd nog wel eventjes tijd voor wat extra intakes met cliënten. En dat daardoor de administratie en rapportages in het gedrang komen, ach, dat haalt ‘ie dan op zaterdagmorgen wel eventjes in. Allemaal “eventjes”. 😅 Mijn eerste opdracht aan hem was om de komende week vanuit zijn agenda per dag in te schatten hoeveel tijd elke afspraak of activiteit kost. En door dat op te tellen ontstond al een haarscherp inzicht….

Daarnaast zou hij graag nog wat onderzoek doen, een al lang sluimerende wens. Promoveren misschien zelfs. Hij heeft nog wel wat werkjaren voor de boeg, dus dat moest kunnen. Een eenvoudige oefening die ik vaak doe met cliënten, verhelderde voor hem de noodzaak om concrete stappen te zetten wat dat onderzoek betreft. Niet langer laten “sluimeren”, maar een besluit nemen. Ogenschijnlijk een simpele oefening, die laat zien hoe (in zijn geval) 15 jaar er precies uit ziet. Hoe kort dat eigenlijk is. Confronterend, en effectief.

En een laatste opdracht was een praktische: Zich afmelden voor ten minste twee activiteiten in de komende maand, zonder excuses, gewoon als mededeling. En dan goed kijken wat er gebeurt. Zowel in zijn omgeving (niks) als bij zichzelf (agendaruimte, en rust). Dat viel ‘m mee! 😌

Hij heeft kortom flink ingegrepen; hij heeft een aantal projecten afgestoten, snippert de komende tijd elke week een dag, en is het goede gesprek aangegaan met zijn leidinggevende. Dat schoont behoorlijk op en geeft hem lucht. Bovendien vond hij het fijn om te merken dat hij nu zélf aan het roer zit, en zo invloed kan uitoefenen op zijn eigen situatie. Ik ben trots op zijn vooruitgang, en hijzelf is er blij mee. Energie besparen, noemen we dat. Verantwoordelijkheid nemen. Jezelf serieus nemen, en regie pakken over je eigen leven. 👏

Dat zouden meer mensen moeten doen… 🌟