Daar zat ze weer, aan mijn spreektafel. Een leuke frisse jonge vrouw. Ambitieus, nieuwsgierig, slim. Ze is academisch geschoold en werkt nu een paar jaar als stafmedewerker bij een groot concern in de zakelijke dienstverlening. Ze trekt er allerlei projecten die gericht zijn op verbetering van de processen. Leidt projectteams. En wil meer.
Op haar eigen verzoek startte ze een tijdje geleden met een loopbaantraject, om haar ambities wat aan te scherpen en om helderder te krijgen welke vervolgstap in haar loopbaan de best passende zou zijn. Haar leidinggevende juicht het traject van harte toe; hij gunt haar de mogelijkheid om een goede loopbaanstap te zetten, ook als dat buiten dit bedrijf zou zijn. Een moderne werkgever, die begrijpt dat ontwikkeling belangrijk is en leidt tot tevreden werknemers maar óók tot “ambassadeurs” als medewerkers hun loopbaan elders gaan voortzetten.
Een mooi traject, tot nu toe. Alle ingrediënten zijn voorhanden: Haar motivatie, openheid, enthousiasme en een helpende teamleider. Maar toch… Ze heeft inmiddels haar loopbaanwaarden duidelijk gedefinieerd. Haar kwaliteiten en competenties helder in beeld, ondersteund met aansprekende voorbeelden. Ze heeft een richting gekozen, we hebben een passende profieltekst geschreven, en geschaafd aan haar CV en LinkedIn-profiel. Na de zomer start ze met een passende opleiding. Maar de energie is er ’n beetje uit. De netwerkcontacten die we samen bespreken, benadert ze niet. Af en toe ontdekt ze wel een passende vacature, maar van echt solliciteren komt het dan toch weer niet. Vandaag bespraken we wat er aan de hand is, en kwamen de tranen. Tranen van twijfel; kan ik het allemaal wel aan? En het is toch best spannend om het bekende nest te verlaten. Wat nou als ik spijt krijg? Of als ik niet kan waarmaken wat ik van plan ben?
Hele reële vragen, die het verdienen om ze serieus te nemen. Om ze te beantwoorden, te onderzoeken. En er dus goed naar te kijken, in plaats van ze te onderdrukken of ze af te doen als “onzin”. Dus dat hebben we vandaag gedaan. Wat dat concreet oplevert? Dat weet ik nog niet precies. Over twee weken spreken we elkaar weer, en hoor ik graag hoe ze er dan in zit. Maar voor nu gaf het in elk geval wat lucht, en ruimte.
Welke twijfels ben jij geneigd om weg te wuiven? Deel het gerust met me!