Heb je me gemist, vorige week…? Of misschien heb je niet zozeer “mij” gemist, maar wel m’n wekelijkse woensdagblog 😄

Het lukte me gewoon niet, vorige week. Ik schrijf mijn blogs op maandag en lever ze uiterlijk dinsdag aan bij mijn onvolprezen secretaresse Giselle, die ervoor zorgt dat ze op woensdag op de website en op de Socials verschijnen en er een Nieuwsbrief van maakt voor wie me niet op de Socials volgt. Maar het lukte niet, vorige week.

Maandagavond na mijn yogales zat ik thuis nog te zweten en te klungelen op mijn blog. Ik bleef maar ontevreden over wat er (niet) uit mijn digitale pen vloeide. Bovendien zat er nog van alles in mijn achterhoofd; er moest nog een column geschreven voor het MKB-magazine. Ik had nog portfolio’s te beoordelen voor twee collega-loopbaanprofessionals die mij als mentor hebben ingeschakeld om Noloc-gecertificeerd te worden. De volgende morgen stond er een (vroege, want ontbijt-) bijeenkomst bij het werkbedrijf in de agenda en de rest van de dag een vol programma met client-afspraken plus een externe afspraak met een nieuwe opdrachtgever. En om het allemaal nog wat lachwekkender te maken, probeerde ik het fijne Zen-gevoel dat ik overhield aan mijn yogales krampachtig nog wat vast te houden. Tsja.

Totdat ik me realiseerde dat ik ook gewoon een weekje zou kunnen overslaan. Dat er vast geen boze lezers zouden mailen “waar blijf je met je blog? ’t Is woensdag, beetje opschieten graag!” (disclaimer: niet gebeurd 😄) En dat mij dat lucht en tijd zou geven, die ik heel goed kon gebruiken. Na dit besluit gingen de andere achterstallige klussen moeiteloos, sliep ik tegen elven lekker in en sloot ik de volgende morgen fris & fruitig bij het netwerkontbijt van KonnecteD aan.

De moraal van dit verhaal: Dé oplossing voor tijdnood, gebrek aan inspiratie en een vol hoofd is toch echt loslaten. Stel prioriteiten, relativeer en kies. Veroordeel je zelf niet over dat wat je uit- of afstelt, maar wees blij met dat wat je wél tot stand brengt of afrondt. Bedenk vooral dat er geen “bloed uitvloeit”, zoals een oud-collega dat altijd zo lekker subtiel noemde. Volg een yoga-lesje. En maak van de nood een deugd; schrijf er bijvoorbeeld een blogje over…! 😄