“Wat heb ik eigenlijk al veel gedaan hè…..?” Ze lachte er bij, en was overduidelijk trots op haar lange loopbaan. En terecht.

We hadden het afgelopen uur hard gewerkt aan haar CV.

Deze dame, laten we haar voor het gemak Lia noemen, startte in mei een loopbaantraject bij mij. Na jarenlang in de zorg te hebben gewerkt, was ze door rugklachten in een administratieve functie beland – en nadat die werkzaamheden werden uitbesteed, was ze na drie jaar boventallig geworden. En wat nu? Begin 50, uitsluitend in de zorg gewerkt, Lia had echt geen idee wat ze nog meer zou willen, en kunnen. Ze was zo van de kaart dat ze in de ziektewet belandde. Voelde zich afgedankt en niets meer waard. Volop werk aan de winkel dus!

Allereerst werkten we aan haar zelfvertrouwen. We stonden uitvoerig stil bij haar kwaliteiten, bij het vele vrijwilligerswerk dat ze verzet, bij haar belangrijke rol in de verschillende teams waarvan ze deel uitmaakt. En stukje bij beetje kwam haar oude zelf weer terug. Daarna gingen we op zoek naar dat waar ze blij van wordt, wat haar voldoening geeft; zowel in werk als daarbuiten. En ook dat lukte, stapje voor stapje; ze voelde zich weer wat energieker en het werd tijd om weer gedeeltelijk aan het werk te gaan. Maar ja, welk werk? Haar oude werk was immers uitbesteed, en verdwenen…

Via mijn netwerk vonden we een reïntegratieplaats bij een andere werkgever, die graag wilde meewerken aan Lia’s terugkeer in het arbeidsproces. Ze startte vol goede moed, werd gekoppeld aan een ervaren collega die als haar vraagbaak diende, en al na een paar weken had Lia het te pakken: Dit moet het worden! Wat een fijn werk, zinvol, gezellig team, de handen uit de mouwen – ze werd gewaardeerd om haar inzet en haar persoonlijkheid, helemaal top. En nét toen we op het punt stonden om een lijstje te maken van mogelijke werkgevers die ze zou kunnen benaderen gebeurde het: Een heuse vacature bij het bedrijf waar ze nu reïntegreert. Toeval bestaat niet, of toch wel….?

We maakten samen een passende sollicitatiebrief en herschreven haar CV. Zoals zo vaak als ik met cliënten aan hun CV werk, kwamen al haar “onbewuste bekwaamheden” aan het licht. Letterlijk, want ik zet de schijnwerper er op. Op al die zaken die Lia zelf eigenlijk maar doodgewoon vindt, maar dat niet zijn. En daar kwamen de trots en de glimlach. Het besef dat ze veel te bieden heeft komt langzaam onder haar huid, waardoor ze haar CV ook écht kan gaan dragen.

“Wat heb ik eigenlijk al veel gedaan hè…..?” Inderdaad, dat heeft ze ook. En wellicht komt daar heel binnenkort zomaar weer een nieuw hoofdstuk bij.