Wat een leuke vrouw, de dame die zich vorige week meldde voor een intakegesprek.

Vrolijk, vitaal, verzorgd. Midden 40 is ze. Een lang dienstverband bij een grote werkgever, waar zij verschillende functies heeft vervuld en het erg naar haar zin heeft. Ook nu nog steeds, na vele jaren, en in Coronatijd waarin ze hoofdzakelijk thuis werkt. Een partner met een eigen bedrijf, een paar puberkinderen, een baan voor 32 uur per week, en ook nog wel wat tijd over voor sport en vrijwilligerswerk in het dorp waar zij woont. Een slimme tante, rap van de tongriem gesneden, en de energie spatte van haar en haar verhaal af. Ze zocht een coach en kwam bij mij terecht.

Want, vertelde ze, ze voelt onrust. Altijd bezig met “straks”, en met “daar”. De blik op “naar voren” en “vooruit”. Met ooit al eens, zes jaar geleden, een burn-out tot gevolg. Niet dat die erg lang heeft geduurd hoor, want “van lang thuis zitten werd ik niet gelukkiger”. Dat laatste kan ik beamen; veel onderzoek leert ons dat door thuis zitten alleen mensen niet herstellen van een burn-out. Door thuis te zitten rust je wellicht uit, maar je laadt niet op. Terwijl dat juist zo belangrijk is om je energievoorraad op peil te houden. Ze heeft in die periode wel wat aan mindfullness gedaan, zo vertelde ze. Maar ja, dat verwaterde al snel toen ze weer aan het werk ging, en het normale drukke leven z’n loop weer nam.

Onrust dus. Voortkomend uit de sluimerende vraag “wat wil ik zelf eigenlijk?”, die ze tot nu toe niet echt heeft onderzocht. Ze staat in haar werk vooral klaar voor anderen; klanten, leidinggevenden, collega’s die een beroep op haar doen. Zodat ze haar eigen wensen, belangen en plannen maar weer terzijde schuift. The story of my life, zoals ze het zelf noemde.

Hoe sterk is het om je dat te realiseren, en vervolgens hulp te zoeken om dit patroon te doorbreken? We gaan samen aan de slag om haar te leren om (ook, en meer) voor zichzelf te kiezen. Want het is niet of-of, maar het kan prima en-en. Én de mensen om je heen helpen, terwijl je ook je eigen belangen in de gaten houdt. Afspraken met anderen net zo serieus nemen als de afspraken met jezelf. Helder voor ogen krijgen wat jij belangrijk vindt en ten diepste wilt, zonder daarbij door roeien en ruiten te gaan en de aandacht voor anderen te verliezen. Dat kan. Kiezen voor jezelf. Op een manier die bij jou past. Daar gaan we nog deze maand mee beginnen.

Ik verheug me nu al op de groei en ontwikkeling die deze dame gaat doormaken, en op de rol die ik mag spelen in dit proces. Wat een mooi vak heb ik toch.